René Kievit

Op 26 mei 2011 ben ik geïnterviewd door radio Rijnmond in mijn geboortestad. Zij hebben op hun site het onderstaande artikel gepubliceerd.
Klik hier voor het radioverslag (4,25 minuut).

'Mijn moeder was een hoer'- Crimineel kijkt terug in boek

26 mei 2011

René Kievit groeide op in Rotterdam-West maar hij is bewust buiten de stad
gaan wonen. Hij wilde zijn criminele verleden achter zich laten. Zijn levensverhaal is nu te lezen in het boek met de pakkende titel “Mijn moeder
was een hoer”.

De wieg van René Kievit stond in de Geuzenlaan, op nummer 13. Geboren voor het ongeluk, zo laat het boek zich wel samenvatten. “Ik liep als al kind van vijf jaar over straat te zwerven. Mijn vader was op zee en mijn moeder was er ook nooit. Die pikte klanten op in de Turkse pensions aan de Kruiskade”.

Op zijn negende ging hij aan de alcohol, na zijn eerste drankjes in
buurthuis Piet Hein in Delfshaven. “Ik belandde in de criminaliteit en ik
heb alle jeugdinrichtingen van binnen gezien: Kralingen, Den Engh, De
Glind”. René Kievit werd onder meer veroordeeld voor inbraken en valsheid in
geschrifte. “Nooit bij arbeiders, altijd van grotere jongens”.

‘Mijn zussen zijn gluiperds’

Langzamerhand raakte hij van zijn familie vervreemd en tot op de dag van
vandaag heeft hij geen contact meer met hen. In het boek staan harde
uitspraken. Zijn zussen zijn “gluiperds”. Zijn vader “mag 100 worden maar
dat viert hij dan wel zonder mij”.

En zijn moeder? Anders dan de titel doet vermoeden vertelt Kievit nauwelijks
iets over het leven van zijn moeder als prostituee. “Het lukt mij niet iets

te schrijven over iemand die er nooit was en van wie ik niet hield”.

'Ik gooi niet met stront’

Eén van zijn zussen heeft hem nog wel benaderd toen hij bezig was met het
boek. “Ze zei: je gaat toch niet met stront gooien? Maar het is gewoon de
waarheid. Ik heb alles opgeschreven toen ik in de gevangenis zat en het
moest er een keer uit”.

Kievit zegt het rechte pad te hebben gevonden dankzij zijn huidige vrouw.
“Voor het eerst van mijn leven keek iemand naar mij als mens. Als ik
bijvoorbeeld mijn vader belde dan zei hij ‘zo, in welke bajes zit je nu
weer?’. Zij zag dat ik ook nog een andere kant had. Daardoor weet ik nu
zeker: nooit meer criminaliteit”.